فیزیوتراپیست ممکن است از روش های مختلف برای درمان TMD استفاده کند.
این درمان ها با هدف کاهش درد، التهاب، بهبود وضعیت مفصل، افزایش دامنه حرکتی و دستیابی مجدد به عملکرد طبیعی فک، انجام می گیرد. درمان شما می تواند شامل روش های مختلفی برای بازگشت عملکرد فک باشد.
-
استفاده از گرما یا یخ
از گرما برای کاهش اسپاسم و درد عضلات استفاده می شود؛ در مقابل آن می توان از سرما برای کاهش التهاب و درد TMD در اطراف مفصل استفاده کرد.
-
اولتراسوند
استفاده از اولتراسوند برای ایجاد گرما در بافت های عمقی تر و ایجاد بهبود عملکرد سلولی یکی دیگر از روش های درمانی در فیزیوتراپی است. در برخی موارد نیز برای کاهش درد TMD از این روش استفاده می شود. باید در استفاده از اولتراسوند کمی محتاط باشید زیرا در بسیاری از مطالعات که به بررسی اثربخشی اولتراسوند در فیزیوتراپی پرداخته اند مشخص شده که میزان بهبود عملکرد فک با این روش، اندک بوده است.
-
ماساژ
استفاده از تکنیک های ماساژ عضلات فک، گردن، شانه ها و صورت در PT، می تواند باعث کاهش درد شود. با ماساژ عضلات، میزان خونرسانی آنها بیشتر شده و ریلکس می شوند، در نتیجه عملکرد مفصل تمپورومندیبولار بهبود می یابد.
-
تحریک حرکت مفصل تمپورومندیبولار
یکی دیگر از روش هایی که در PT برای بهبود عملکرد فک مورد استفاده قرار داده می شود، موبیلیزاسیون مفصل است. این روش می تواند حرکت طبیعی مفصل را بهبود داده و باعث جا اندازی دیسک مفصلی در محل صحیح خود می شود. این روش ممکن است برای شما کمی آزار دهنده باشد زیرا فیزیوتراپیست ممکن است با پوشیدن دستکش، از قرار دادن انگشت خود داخل دهان و در امتداد دندان های شما استفاده کند تا مفصل فک را به حرکت در آورد.
-
اقدامات وضعیتی
ایستادن یا نشستن در حالی که گردن شما به جلو آمده و قوز کرده اید می تواند فشار و کشش مضاعفی را به مفصل فک وارد کند. در صورتی که فیزیوتراپ اطمینان حاصل کند که پوزیشن نامناسب شما روی درد فک تاثیر داشته است، شما را وادار به رعایت پوزیشن صحیح خواهد کرد. انجام ورزش هایی مانند Slouch و کشش عضلات کتف می تواند در حفظ کلی آگاهی محیطی شما نسبت به وضعیت بدن موثر باشد.
-
ورزش
یکی از مهم ترین مولفه های برنامه درمانی TMD برای فرد، انجام ورزش های مفصل فک است. فیزیوتراپیست ورزش های مشخصی را بهبود عملکرد باز و بسته شدن فک به شما توصیه می کند. ممکن است وی از یک آینه برای مشاهده ی حرکات توسط شما استفاده کند، اینگونه خواهید دید که طی انجام ورزش عضلات و فک شما در یک راستا قرار دارند. هدف این ورزش ها در TMD برگشت عملکرد طبیعی و حذف درد فک حین حرکت است. شما می توانید سوالات خود را در زمینه ی برنامه ی درمانی TMD از درمانگر خود بپرسید؛ مسلما آنها خوشحال می شوند تا تمام ابهامات شما را مرتفع ساخته و بیشترین استفاده را از PT داشته باشید.
صفحه ی رسمی اینستاگرام دکتر حسین برجیان را مشاهده نمایید.
از چه چیزهایی پرهیز کنیم؟
برخی اقدامات که تحت عنوان فعالیت های پارافانکشنال شناخته می شوند باعث وارد شدن استرس های غیر مستقیم به مفصل TMJ در افراد مبتلا به TMD می شوند. به عنوان بخشی از برنامه ی درمانی خود باید از انجام آنها خودداری کنید. این اقدامات شامل موارد زیر است:
- آدامس جویدن
- جویدن مداد یا خودکار
- تکیه دادن فک و چانه به دست
- خوردن غذاهای سخت
با رعایت این موارد می توانید از وارد شدن فشار و استرس به فک و عضلات آن جلوگیری کرده و باعث بهبود سریع تر آنها شوید.
مدت درمان برای فیزیوتراپی TMJ
در اغلب افراد مبتلا به درد مفصل تمپورومندیبولار، طی 6 الی 8 هفته پس از شروع درمان، بهبودی حاصل می شود. استفاده از فیزیوتراپی به همراه ورزش منظم می تواند در ریکاوری سریعتر موثر است.
برخی دیگر از افراد به دوره درمان طولانی تر احتیاج دارند. در مواردی نیز دیده شده که علائم بیمار پس از اتمام دوره بیماری همچنان باقی مانده است؛ در اینصورت باید نزد درمانگر خود بازگشته و تحت بررسی قرار گیرید. استفاده از روش های دیگری مانند جراحی TMJ یا استفاده از محافظ دهان حین خوابیدن می تواند مدنظر قرار داده شود.
سخن نهایی
اگر دچار درد مفصل هستید احتمالا به اختلال های مفصل تمپورومندیبولار یا TMD مبتلا می باشید. یک روش مناسب برای کاهش درد TMD، استفاده از فیزیوتراپی است که با صلاحدید متخصص جراحی فک و صورت با تخصص در درمان TMJ میپذیرد. فیزیوتراپیست شما می تواند علت بروز درد مفصل را پیدا کرده و در جهت بهبود عملکرد آن به شما کمک کند. با این روش، شما می توانید خیلی سریع و ایمن به فعالیت های طبیعی خود بازگردید.
صفحه ی دکتر حسین برجیان را در کلینیک 24 مشاهده نمایید.
صفحه ی رسمی اینستاگرام دکتر حسین برجیان را مشاهده نمایید.
مطالب پیشنهادی دکتر حسین برجیان (لیزر دندانپزشکی اصفهان – طرح لبخند اصفهان):
بیماری های مفصل تمپورومندیبولار یا TMD